Dag 9 tot 11

Dag 9 tm 11

Zo lieve mensen daar zijn we weer. Helemaal gezond en wel trouwens En zoals een reis hoort komen er ook dingen voorbij dat ik denk kijk we zijn op avontuur. Uit Varanasi zijn we op weg naar Shitvpatinagar. Over wegen waar echt Parijs Dakar veel onderhoud zou moeten plegen na de race. 300 kilometer waar we 13 uur over hebben gedaan. Maar de lodge waar we gingen logeren was er een om over naar huis te schrijven. Het is een oud koloniaal landhuis met tijgervellen aan de wand en zo nog meer. Het is als of we in de tijd zijn terug gegaan in de tijd dat Ghandi nog leefde. Alles ruikt naar die tijd. Was op de vloeren, zware kleden, mooie tuinen noem het maar op. Ik zal foto’s proberen te plaatsen als dat kan (in Khatmandu) Hier in India is alles traag. Dus ook het uploaden van een foto. Ik snuif in tussen de indrukken op die het gastenhuis ons bied. De deuren van onze kamer zijn voorzien enorme schuifsloten en als die geopend worden wordt je getrakteerd op een geweldige kamer in steil. Een badkamer lekker groot en alles werkt. En als je weet hoever dit van de bewoonde wereld is zou je dit niet verwachten. We hebben dus genoten. We gaan snel dineren en douchen want van deze dag zijn best wel een beetje moe. Wetende dat morgen nog zo een dag aan komt met bestemming Chitwan National park jawel Nepal.
In de morgen op weg naar Nepal . We gaan India verlaten. 220km te gaan met grens overgang. Het duurt niet lang 80 km ongeveer als we bij de grens komen. Bij grens wordt gevraagd of ik de coördinatie van de tuktuks wil regelen voor de bagage. We moeten namelijk 1km lopen tussen niemandsland. En aangezien ik bekend sta om af dingen was …. Dus de klos. Maar geen probleem. Bus stopt en ik regel een paar tuktuks zie ik dat iemand fiets taxi,s heeft geregeld. Weliswaar voor zelfde prijs maar milieu activisten vonden dit beter. Afijn ik nog wat extra wat kunnen afdingen en daar gingen de 5 fietstaxi’s vol met onze bagage naar de Nepalese zijde. En ik er achter aan. Geweldig om te zien ik voor met Mien achter. Net over de grens stond de bus al te wachten. We werden hartelijk begroet waarbij de chauffeur dacht dat ik de reis begeleider was. Jammer dus. Opdracht gegeven om de bagage in te laden en de klep af te sluiten zodat ik me weer bij Cilia kon vervoegen. Deze was druk doende om alle administratie netjes af te handelen. Na een uurtje was ook dit klaar en konden we op weg naar Chitwan . Tis en blijft een chaos hoor bij zo een grens post.
We komen tegen het donker aan in Chitwan. Het hotel was duidelijk wat minder. Zal Nepal wel zijn denk ik. We besluiten om een en ander te gaan verkennen. Onze Manon had 2 voorstellen gedaan. In de ochtend een wandeling door het park of de meer prijs ook een kano tocht. In de middag een Jeep safari . Dit kon je bij het hotel regelen maar je mocht ook zelf wat organiseren. Regel nicht Dirk wist tijdens onze verkenning tocht er een te vinden die 600 roepie goed koper was dan die van het hotel. Dus even overlegd met de rest en ja ik kreeg 8 mensen mee. Voor die middag dus. Wij boeken triomfantelijk op zoek naar een leuk restaurant. Leuk uitziend tentje gezien en het hele gevolg achter mij aan. Een Reggie tent met leuk live muziek . De hele club besloot om Momo’s te bestellen. En dat hadden we beter niet kunnen doen want op zoveel gasten hadden ze niet gerekend . Het heeft 2 uur geduurd eer we konden eten. Gelukkig bleef de sfeer goed want de muziek was ook goed. En het biertje ook. Na het afrekenen gauw slapen. Tenslotte moeten we om 7 uur al weer paraat staan.
Het ontbijt was ook niet helemaal je van het. Klef brood wat te kort in de toaster heeft gezeten jam een banaan cornflakes met melk en koffie wat er naar smaakt.(3 keer door de zelfde filter?)
Met zijn allen in de Jeep en gaan met die banaan. Daarna met een man of tien in een kano van een uitgeholde boomstam . Geweldig gewoon. Ik krijg een klein duiveltje op mijn schouder zitten die zegt ff heen en weren straks . Cilia heeft een engeltje op haar schouder die zegt niet doen Dirk. We varen een eindje en ja het duiveltje was gauw weg. Grote krokodillen liggen aan de oevers te wachten en of te zonnen. Wat een joekels zitten er tussen. Er wordt niks gezegd (Opdracht) om alle geluiden uit het woud op je in te laten werken. En geloof me ik was stil. Wat een mooie indrukken. Na een uur varen komen we bij het olifanten care center aan. Hier wordt omgekeken naar babyolifantjes en zieke dieren opgelapt. En is er een fok programma omdat olifanten in gevangenschap zich slecht laten voortplanten. Daarna de jungle Walk . Viel een beetje tegen . Weinig dieren gezien. Wel wat van de vis etende krokodillen gezien (Ghariel) met een hele lange dunne bek. Daarna weer snel terug naar het Hotel. Lunch en daarna mijn georganiseerde jeep safari . In een woord geweldig. We hebben bijna alles gezien behalve de tijgers niet. Wat een mooi gezicht die neushoorns en wat een mooie vogels. Herten enzv. Wat ik niet wist en daar stikt het er ook van Pauwen. Maar ik wist niet dat die beesten konden vliegen met die zooi die achter hun aan hebben. Ze zitten soms in de hoogste bomen..Van 12:45 tot 18:15 hebben we heerlijk rond gereden. Die van het Hotel waren dus al terug. Dus toch ff knap geregeld al zeg ik het zelf. Voldaan de dag afgesloten weer inpakken voor weer een hele lange zware reis.
Gisteren vertrokken van Chitwan naar Bhaktapur 12 uur tuffen over 168 kilometer. Smalle wegen waar men door alle verwoestingen van de regen en landverschuivingen aardbevingen nog steeds mee bezig is. Dus is er oponthoud waarbij de file van vrachtwagens soms wel 6 kilometer lang is en dus ook die van ons. Wel mooie foto’s gemaakt van die vracht wagens .Ze zijn heel kleurrijk. In het donker aan gekomen in Bhaktapur . Dit is de plek waar ze de grootste schade van de aardbeving is geweest. Ze zijn echter groots aan het renoveren en herstellen. Aan gekomen in het Hotel gaan we gauw eten en slapen Want morgen weer een drukke dag.
Bhaktapur. Als wij uit het hotel komen lijkt het wel of voor ons wel of er alleen maar puinhopen liggen met steen. We zitten vlak bij Durbar Square. Mooie stoepa”s zijn er te zien. Tempeltjes die mooi zijn hersteld. In de straatjes heerst nog steeds een beetje chaos. Er zijn vele souvenirs winkeltjes met van alles en nog wat. Cilia koopt een hand gebedsmolentje. En ik mag afdingen ook koopt ze natuurlijk de magneetjes van Bhaktapur. En ze besluit een hoedje te kopen wat haar geweldig staat. Het kost dan ook een godsvermogen 11 euro inclusief een super lichte wijde broek. We zijn niet met de groep mee die ook een gids heeft. Dus hebben we alle tijd om alles rustig te bekijken. Tenslotte hoeven we pas om 14:00 klaar te staan om naar Nargagot te gaan. We nemen de ene na de andere mooie foto om voldaan met alle indrukken terug te keren om aan de korte reis naar Nargagot te beginnen.
Nargagot is een heuvelrug op 2200 meter , van waar met indien niet bewolkt of mistig de Mount Everest goed kan zien. Het is een rugzak toeristen dorp met overal hotelletjes. We komen aan in een keurig hotel met allemaal chaletjes. Uitpakken en lekker bij komen. De temperatuur is aangenaam en we gaan het even van nemen. Morgen ochtend 5 uur verzamelen voor een wandeling naar de watch tower . Tja ff eten en als laatste een toetje. Om dat ik als eerste was schep ik op en een mannetje beweerd dat door de chocolade als feestmaal we morgen die grote berg ga zien. Ik zeg dat het al dagen mistig is morgens en dat hij vanmorgen ook al niet te zien was. Hij wil met mij de weddenschap aan voor een pot bier. Ik bied hem een Tuborg aan en hij mij een Everest biertje.
Ik hoop dat ik verlies. Vers van de pers hoor ik net dat hij een regisseur van een bollywood maatschappij. Tijdens het typen van dit verhaal hadden ze al een fotosessie gedaan met een voor Nepal beroemde artieste . Kijken of hij morgen zo vroeg bij de pinken is.
Tot zover dus. Morgen van het uitzicht genieten hoop ik en dan gaan we wandelen richting Kathmandu. Ongeveer 15 Kilometer. Cilia gaat met de bus samen met nog een paar anderen.
Dit was het weer morgen hopelijk uit Kathmandu meer.
Dirk